Accepteren: de eerste stap naar herstel
Je mag het best weten: ik heb jicht. Jicht is een probleem in je lichaam waardoor je bepaalde stoffen niet goed afvoert. Het gevolg is regelmatige zeer pijnlijke ontstekingen. Gek genoeg meestal in de grote teen, maar het kan ook optreden in andere delen van je lichaam. Meer dan 10 jaar heb ik getracht dit probleem te omzeilen met pijnstillers, ontstekingsremmers, sporttape, drukverbanden en het dragen van slippers midden in de winter. Ik kon niet meer sporten, fietsen of lang lopen. Wandeltochten in de vakantie waren een hel. Op een gegeven moment was ik zo uit balans dat ik letterlijk struikelde en 6 meter een trap ben afgevallen. Patiënten in ons revalidatiecentrum dachten dat zij niet zo’n groot probleem hadden omdat die mijnheer véél slechter liep. Ik was helemaal geen patiënt, ik was de bestuurder.
Reumatoloog
Tot ik me op een gegeven moment realiseerde dat ik écht een probleem had waar ik niet omheen kon. Wat ik zelf niet kon oplossen. Ik wist toen niet dat het jicht was. Eén bezoek aan de reumatoloog, een consult van 10 minuten en één prikje in mijn teen om wat vocht uit het gewricht te kunnen onderzoeken en de diagnose was daar: jicht. De kristallen waren als prachtige blauwe lichtjes zichtbaar onder de microscoop waar de arts me in liet kijken.
Acceptatie: op weg naar een oplossing
Met een paar dagelijkse tabletten was het probleem bijna direct onder controle. Zelden heb ik nog een aanval. De moraal van dit verhaal: om goed om te gaan met je klachten moet je eerst accepteren dat je een probleem hebt. Accepteren is niet hetzelfde als je er bij neerleggen. Accepteren is vooral ‘onder ogen zien’ of zoals de Engelsen zeggen: ‘face it!’. Door te accepteren dat je een probleem hebt open je de deur naar ‘anders handelen’. Handelen gericht op herstel! En vaak is er dan meer mogelijk dan je aanvankelijk dacht.
Auteur: Jan-Paul van Wingerden, Bestuurder SJC